December 2022 - Gelukkig nieuwjaar

Ik vind de laatste dagen het jaar vaak fijne dagen. Met de top 2000 door de boxen knallend wervel ik door het huis. De muziek raakt me meermaals en ik besef dan dat ik dankbaar ben voor alles wat ik heb. Dat zijn fijne momenten die ik graag deel met de mensen die dicht bij me staan. Ik kan niet anders dan iedereen dit toe te wensen. Ik ben dan ook dankbaar dat ik werk heb waarbij ik mensen een heel klein beetje kan helpen. Daar krijg ik veel energie van en daar ga ik dan ook lekker mee door in 2023. In mijn eigen praktijkje, in mijn dagelijks werk en in mijn privé leven. 

Ik wens jullie allemaal een mooi en gezond 2023!

Groetjes Sanne

November 2022 - Een taal erbij

De zomer lijkt al weer een eeuwigheid geleden, al heb ik het dan niet over de temperatuur. We rollen alweer mooi door met het gezin, het werk en alle andere verplichtingen en activiteiten richting het einde van het jaar. Het is een lekkere drukte. Ook met mij gaat het weer helemaal lekker, ik zit er weer helemaal in en ik heb plezier in de dingen die ik doe. Er is zelfs ruimte voor meer dan dat en daarom besloot ik dit najaar om als extraatje een cursus te volgen namelijk 'Een taal erbij'.  Deze krachtige methodiek kan worden ingezet om relaties visueel te maken aan de hand van Duplo poppetjes. ja je leest het goed, Duplo poppetjes. Het klinkt wellicht in eerste instantie wat kinderachtig en dat is natuurlijk niet vreemd. Als volwassenen spelen we doorgaans niet meer met dit speelgoed. Aan de andere kant weten we allemaal van onze eigen kindertijd of van onze kinderen dat tijdens het spelen met Duplo heel verschillende scenario's kunnen worden uitgebeeld. Een taal erbij is een aanvullend instrument in gespreksvoering, Met de Duplo poppetjes kan je vanuit het verleden kijken naar het heden en andersom. Het beeld geeft overzicht, inzicht en verheldert. Knelpunten en patronen worden zichtbaar. 

Aangezien ik heel vaak in mijn werk met situaties te maken krijg dat over relaties gesproken moet worden zie ik deze methodiek als een mooie aanvulling op mijn kennis. Ik heb het over een krachtige methodiek omdat het gebruik van deze poppetjes veel impact kan hebben. Zo simpel en eenvoudig, daar zit de kracht in vind ik. Ik ben dan ook super enthousiast geworden en kijk ernaar uit deze methodiek ook in mijn eigen praktijk te gebruiken. Mocht je hier vragen over hebben kan je altijd even contact met me opnemen.

Groetjes Sanne

Augustus 2022 - Vakantie

Het is Augustus en het hele gezin heeft vakantie. Een vakantie waar we met het hele gezin erg naar uit hebben gekeken, want het afgelopen half jaar was om het op zijn zachts te zeggen drukjes. Het is natuurlijk niemand ontgaan dat het warm is deze zomer. Wij bleven in Nederland waardoor de hitte gelukkig nog heel goed was te verdragen. Ik hoor van bekenden dat zij in Italië of Zuid Frankrijk temperaturen hadden die maar liefst de 40 graden aantikten of zelf overheen ging. Dat hoeft van mij (en ons) niet. We zijn graag wat actiever en gaan er graag op uit. Als het dan zo warm is doe je dat minder. Maar de hele dag zitten en voor mezelf uitstaren vind ik niets, daar word ik heel onrustig van.

Het was dus erg warm, ook op onze vakantiebestemming. In dit geval vond ik dat helemaal niet erg. We hadden een tent gehuurd die van alle gemakken voorzien was. 'S ochtend en 's avonds stak er een koel windje op en we konden heerlijk op onze veranda in de lounge set liggen chillen. De kinderen trekken zich gelukkig niets van de hitte aan en gaan gewoon hun eigen gang met vriendjes en de animatie. Ook kozen we onze uitjes zorgvuldig. Zo hebben we onder andere een mijn bezocht en de mergelgroeves. Hier was het lekker koel en met name die laatste was gewoon ronduit koud op een gegeven moment. Prima dagbestedingen dus die we bewust ook midden op de dag, en dus op het warmst van de dag, planden. 

Een dag besloten we om met de kinderen naar het subtropische zwemparadijs te gaan welke op loopafstand van de camping gelegen was. Dit zwembad had zowel een binnen- als buitenbad met allerlei glijbanen en wildwaterbanen en ga zo maar door. Op het eerste zicht een leuke afwisseling van het wat saaiere camping zwembad. Onze zoon was al eens in de avond met een vriendje naar dit zwembad geweest en was helemaal enthousiast. Dus hoppa wij die kant op. Nu was het al tegen 12 uur dat we daar heen gingen waardoor ik al enig gezeur van manlief had moeten aanhoren. 'Als je echt op je gemak daarheen wilt moet je vroeg gaan' had hij gezegd. Ik ben daar altijd veel relaxer in en denk dan 'komt wel goed'. Toen we aankwamen bij het zwembad stonden er wachtrijen tot buiten. Eenmaal binnen was het woord druk een understatement. Het zag zwart van de mensen. Zowel binnen als buiten was het werkelijk verschrikkelijk. We vonden een plekje achterin het zwembad wat uit het zicht lag van de meute. Hier konden we nog redelijk rustig zitten. Uiteraard moet er dan ook gezwommen worden al is hiervan nauwelijks sprake geweest, er was geen vierkante meter vrij in het water. Maar goed, de kinderen waren blij en ook manlief was redelijk goed te pas dus ik had niets te klagen. 

Het viel me wel op dat tegenwoordig heel veel jongere meiden niets verhullende bikini's dragen (waarmee ik niet bedoel dat zij deze niet moeten dragen, want iedereen moet dragen wat hij/zij het meest fijn vindt) Ik zal wellicht wel ouderwets zijn hoor, met mijn standaard bikini. Ook waren in dit zwembad veel jonge mannen aanwezig. En ik kan het niet hard maken, want ik heb niets gezien, maar iets in mij zegt dat dit soort omgevingen een brandhaard zijn van ongewenst gedrag. Een ongewenste hand, een dubbelzinnige opmerking en ga zo maar door. Doordat er ook erg weinig personeel in het zwembad rondloopt twijfel ik er aan dat zij voor ongewenste intimiteiten nauwelijks tijd en ruimte hebben. Zij moeten zich richten op de prioriteit dat niemand verdrukt raakt of zelfs verdrinkt. 

Ik besef me dat dit soort plekken bij uitstek een bron kan zijn van ongewenst gedrag, maar dat dit helaas heel moeilijk is tegen te gaan. Ik zou dan ook vanaf deze plek tegen iedereen willen zeggen dat mocht je in zo'n situatie komen je altijd kan aangeven niet gediend te zijn van dit gedrag. Mocht je je onveilig voelen dan hoop ik dat je de moed vindt om iemand in vertrouwen te nemen. Wellicht een vriend of vriendin, je ouders, een badmeester of iemand anders van het zwembad. Ook kan je altijd contact opnemen met het Centrum Seksueel Geweld. Zij zitten in iedere regio van Nederland en is dus altijd dichtbij. 

Groetjes Sanne

Ps geniet nog van jullie vakantie!!

Maart 2022 - Bezinning

Het eerste kwartaal van 2022 sluiten we al weer af, een heel stil kwartaal op deze website en in mijn blog daarom deze korte update. Het jaar 2022 is tot op heden een rollercoaster. Gestart met onze B&B, waar ik ontzettend veel plezier uit haal, het hele gezin corona achter de rug, gewoon griepje eroverheen, aanpassingen aan onze tuin en nog veel meer andere klusjes. En daarnaast blijf ik te maken hebben met de nasleep van mijn ongeluk. Waar ik al weer naar 7 uur per dag was opgebouwd werd ik weer even met de neus op de feiten gedrukt door de artsen. Ik blijf te maken hebben met hoofdpijnen, vergeetachtigheid en andere kwalen die met name bij drukte de kop op steken. Ik moest daarom weer even terugschakelen en goed naar mijn lichaam gaan luisteren. Inmiddels merk ik dat dit werkt, maar ik weet ook dat ik nog steeds moet oppassen. Volgens de revalidatie arts mag ik heel 2022 nog wel uittrekken voor het herstel.

Het werk in mijn praktijk houd ik dan ook op een laag pitje. Wel ontvang ik een klein aantal cliënten met uiteenlopen vragen. De gesprekken en de voorbereiding kosten me energie, maar ik haal er ook echt heel veel voldoening uit. Voel je vrij om contact met mij op te nemen als je denkt dat ik je met je vragen kan helpen. 

Ik hoop snel weer meer te kunnen delen.

Groetjes Sanne

December 2021 - Jaarafsluiting

Zo aan het einde van het jaar wil ik even de balans opmaken. Het was me het jaartje wel weer hoor, 2021! We zaten natuurlijk nog allemaal in een Corona samenleving met alle beperkingen van dien. Iedereen heeft zo zijn eigen ervaringen met de lockdown(s) en de avondklok. Bij ons betekende het volle bak thuiswerken en twee kinderen om ons heen die zo goed en kwaad als het ging thuis hun schoolwerk maakten. Het was allerminst ideaal te noemen, maar we hebben het gehaald. 

Ondanks al die beperkingen is dit jaar een stukje van mijn droom uitgekomen. Na eerst een grondige verbouwing te hebben uitgevoerd aan de garage in onze kelder heb ik in april mijn eigen coaching praktijk gestart. Naast mijn werk bij Veilig Thuis en het Centrum Seksueel Geweld (CSG) lijkt het me geweldig om mensen te helpen in het creëren van meer eigenwaarde. Helaas kreeg ik direct in april te maken met wat tegenslag. Na de laatste vorstnacht ging ik op maandag 6 april op de fiets naar het werk in Zwolle. Vlak bij kantoor viel ik in een bocht. Ik viel zodanig dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht, ben geopereerd en een nachtje moest blijven. Het herstel ging aanvankelijk snel en goed, maar nog altijd heb ik bij vlagen last van hoofdpijnen en vergeetachtigheid. Dit was een klein smetje op de start van mijn bedrijfje en had ook impact op mijn werk voor mijn werkgevers en natuurlijk voor mijn privé leven. 

Gelukkig gaat het dus al redelijk goed en ben ik na de zomer daadwerkelijk gestart met het begeleiden van cliënten. Op dit moment nog heel minimaal en binnen mijn mogelijkheden van herstel Maar ik geniet er enorm van en dat vind ik het belangrijkste. Ik vind het waardevol om te zien dat ik daadwerkelijk kan bijdragen aan de ontwikkeling van mensen en te zien dat zij mooie stappen zetten in hun leven. Ik hoop dat ik in 2022 verder mag uitbreiden en rustig kan doorgroeien met cliënten. 

Als gezin hebben we ook niet stil gezeten. Vanaf november hebben wij onze eigen B&B geopend, Gewoon Leuk (www.bbgewoonleuk.nl). Een tweede droom van mij die in vervulling komt. Samen met Erik, mijn partner, run ik deze B&B. Ik ben nog lang niet uit gedroomd, dus blijf mij volgen...

Bij deze wens ik jullie allemaal een heel goede jaarwisseling en een mooi 2022! 

Groetjes Sanne

November 2021 - Doe even lekker normaal

met verbazing las ik afgelopen week een artikel in de krant over een een meisje (19) uit Limburg die in de trein een masturberende medepassagier tegenover zich kreeg, lees het bericht hier. Mijn verbazing zit hem in meerdere aspecten van het verhaal, maar waar ik vooral op aansla is de houding van de instanties. Er lijkt nog altijd geen plaatst te zijn voor dit soort meldingen en dat terwijl het volgens mij zowat dagelijks voorkomt. De kranten staan vol van geweldsincidenten in het openbaar vervoer waarbij de nadrukkelijke aandacht uitgaat voor geweld tegen personeel. Uiteraard is dat een groot probleem wat zeker aandacht nodig blijft hebben. Maar anderzijds lijkt het wel alsof we onze ogen moeten sluiten voor het seksuele geweld. Waarom? Zou het te maken hebben met de seksuele opvoeding van de gemiddelde Nederlander? Is het een vorm van preutsheid wat het makkelijker maakt om bijvoorbeeld wel in te grijpen bij fysiek geweld en niet bij seksueel geweld? Of staan we als volk inmiddels onder zodanige seksuele hoogspanning dat we gewoon niet meer durven waardoor we als een struisvogel onze kop in het zand steken? Ik heb er werkelijk geen antwoord op, maar ik weet wel dat dit incident voor deze jonge meid een ingrijpende gebeurtenis is. Ondanks dat zij nog maar 19 jaar oud is heeft zij echt wel het besef dat meneer niet alleen ´een beetje jeuk had´.

Zelf maakte ik het eens mee toen ik nog studeerde. Als bijbaantje werkte ik in het weekend als uitzendkracht op verschillende woongroepen in de regio. Ik moest een keer op een zondagmorgen vroeg met de trein naar Meppel om daar te werken. Op een of andere reden koos ik ervoor om op het balkon van de trein op een klapstoeltje plaats te nemen toen een medereiziger, een man, hetzelfde deed op het balkon waar ik zat. Nog voordat we Zwolle goed en wel uit waren zag ik dat deze man zijn jas opzij had gedaan en zijn lid in vol ornaat in de hand had. ´Doe even lekker normaal man!´ zei ik tegen hem, maar dat hielp niets. Stug bleef ik zitten, niet van plan om een andere plek te zoeken. hopend dat de reis zo kort mogelijk duurde. Gelukkig gebeurde er verder niets, maar wie zal zeggen wat de plannen van deze man waren die ochtend. Ik ben het nooit vergeten....

Nu, ruim een decennium later, ik al 18 jaar in het vak zit weet ik dat iedereen anders reageert op dergelijke situaties. Ik weet ook dat er veel minder nodig kan zijn voor eenzelfde ervaring. Daarmee wil ik zeggen dat ook een opmerking of zelfs maar een blik voldoende kan zijn om je te voelen zoals ik, en het meisje uit de krant, zich voelden in de trein. Iedere vorm van seksuele intimidatie of zelfs geweld kunnen blijvende herinneringen met zich mee brengen en mentale problemen veroorzaken bij het slachtoffer. Het is belangrijk om te weten dat er ongeacht wat er is gebeurd altijd een plek is waar je me je verhaal heen kan. Dat kan bij je eigen huisarts, bij een coach of bij het centrum seksueel geweld (CSG). Mocht je ooit in een situatie komen waarbij je tijdens of later het gevoel had dat het niet klopte en wanneer je daarmee zit of over wilt praten kan je altijd bellen met het CSG 0800-0188. Helaas gebeurt het nog veel te veel in onze maatschappij en de kans dat jij iets hebt meegemaakt is dan ook groot. Maar gelukkig komt er steeds meer bekendheid over en aandacht voor seksuele intimidatie en seksueel geweld en we gaan ervoor zorgen dat instanties zoals de politie of het openbaar vervoer wel mee moeten doen in onze strijd. 

En vergeet niet, jij bent leuk!

Groetjes Sanne

Augustus 2021 - Goed dat ik het zie (Gastblog)

Een echt, welgemeend compliment ontvang ik niet iedere dag. En geven doe ik ze gek genoeg nog veel minder. Telkens als iemand mij een compliment geeft verkrampt een deel van mij. Alsof ik dat compliment helemaal niet mag ontvangen. Alsof ik dat compliment niet waard ben. Direct gaan er allerlei radartjes in mijn hoofd werken die mij zeggen waarom ik het compliment niet zou verdienen. Vaak bagatelliseer ik vervolgens hetgeen ik een compliment over heb ontvangen. Ik wuif het weg en ga over tot de orde van de dag, niet beseffende dat ik daarmee niet alleen de zender negeer, maar ook mezelf. Ik denk dat dit voor meerderen van ons herkenbaar is. Maar waarom doe ik dat?

We leven in een digitaal tijdperk. Mensen zetten hun hele leven online en men is gewend geraakt om op alles van elkaar en de ander te kunnen reageren. De sociale media zorgen ervoor dat we een leven nastreven dat in mijn ogen niet realistisch is. Een leven waarbij we waarde hechten aan de mening van een ander in plaats van die van jezelf. In die digitale wereld gaat het erom wie het gelukkigst is, of lijkt. We leven in een wereld die gebaseerd is op likes, plusjes en zogenaamd goed bedoelde complimenten. Maar diezelfde wereld is er een waar je door onbekenden reete hard wordt ge-'disliked'. Als je even pech hebt wordt je tweet, of feed massaal in het negatieve gedeeld en zal je voor de rest van je leven met die ondragelijke last op je schouders moeten leven. En toch streven we naar een niet bestaand beeld. We willen allemaal mooi worden gevonden, we willen de dikste auto en de vetste baan, we willen 100.000+ volgers en natuurlijk willen we allemaal rijk worden. En wat is het allemaal waard, wat zegt zo'n like en wat zegt zo'n comment? 

Ik zit niet op social media, ik kan daar niet mee omgaan. Ik had twitter, maar dat resulteerde erin dat ik altijd op de hoogte wilde zijn van het laatste nieuws en dat is echt niet heel belangrijk. Ik heb daarom twitter mijn leven uit gezet. Enkel heb ik nog LinkedIn, maar ook dit vind ik niet altijd een prettig programma, daarom is die ook van mijn telefoon af en kijk ik slechts eens per week op de computer of er nog interessante artikelen voor mij zijn. Ik wil bewuster leven in het hier en nu en bezig zijn met de dingen die waarde voor me hebben zoals mijn gezin en familie en vrienden. Ik heb al aardige stappen gezet, maar ben der nog niet. Ik merk dat ik nog altijd mijn prestaties langs de meetlat leg met de prestaties van anderen. Daarom heb ik het afgelopen half jaar een coachingstraject gelopen waarbij de focus vooruit centraal staat. De methodiek die is gebruik heet Het vat van zelfwaardering.  Door stapsgewijs te werken aan het zien van positieve ervaringen (of plusjes vangen in mijn geval) vult je vat van eigenwaarde. Je leert om goede dingen in je leven te herkennen en bij stil te staan, die vullen vervolgens je vat waar je weer profijt bij hebt bij een tegenslag. Je Vat gaat namelijk niet helemaal leeg en je kan altijd weer opnieuw beginnen met plussen te vangen. Simpel weg door het doen en te herkennen. Een lekker warme douche, Goed dat ik het zie, een leuk boek gelezen, Goed dat ik het zie, het besef dat je een waardevolle bijdrage hebt geleverd aan dat project, Goed dat ik het zie! Heel langzaam verandert je visie op waarde in het leven. Het gaat niet om dat geld, al is het verdomd makkelijk. Het gaat niet om die sixpack of die BMW M3 op de oprit. Het gaat om jou en de mensen om je heen. 

Gisteren was ik voor de verandering een keer voor mijn werk in het werkveld. Ik was zoals je dat zo mooi zegt 'op locatie' waar operationele werkzaamheden plaatsvinden en waar het vaak een drukte van belang is. Heel anders dus dan op kantoor of de woonkamer als werkplek. Er liep een bijzonder vrolijke dame rond in de schoonmaak. Ze maakte met iedereen een praatje en een dolletje. Ze had zichtbaar plezier in haar werk. Mooi vond ik dat, het vrolijkte mij ook op! Op een gegeven moment kom ik met haar aan de praat, we hebben het over corona kapsels en de lengte van het haar van andere collega's. Ze maakte een dolletje door mijn grijze haar (ik begin iets grijs te worden) te koppelen aan de corona. Toen ik haar vertelde dat ik met mijn leeftijd al wel een paar grijze haren mag hebben verschoot ze. Ze zei dat ze dacht dat ik nog veel jonger was. Een oprecht compliment. Ik nam het aan. Het deed me goed dat deze dame me opvrolijkte en me een mooi compliment gaf. Ik heb er de hele dag wat aan gehad want regelmatig dacht ik er even aan. 's avonds had ik het erover met mijn vrouw. Dit is zoveel beter dan die likes online, die je eigenlijk na 2 minuten alweer vergeten ben zei ik. Zonder dat ze het weet heeft deze mevrouw mijn dag gisteren een opgevrolijkt en dan gaat het niet eens zozeer om het compliment op zichzelf, maar veel meer door het besef gezien te worden. 

Goed dat ik het zie!

Dit gastblog kreeg ik doorgestuurd van een relatie.
Jij bent leuk!
Groetjes Sanne

April 2021 - Pech